Νικόλαος Μ. Σκουτερόπουλος (Υπεύθυνος Σειράς)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938. Σπούδασε κλασσική φιλολογία και φιλοσοφία στα Πανεπιστήμια της Αθήνας, του Gottingen και του Tubingen. Έχει δημοσιεύσει τρεις μελέτες για τους πλατωνικούς διαλόγους Λύσις, Ευθύφρων, Ευθύδημος και έχει μεταφράσει έργα των Nietzsche, Husserl, Windelband, κ.ά. Διδάσκει ιστορία της φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Γιώργος Ξηροπαΐδης (Υπεύθυνος Σειράς)

Ο Γιώργος Ξηροπαΐδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1958. Σπούδασε φιλοσοφία, γερμανική και κλασική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ, όπου και εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή με θέμα τη φιλοσοφία της γλώσσας του ύστερου Χάιντεγκερ. Είναι αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, στο γνωστικό αντικείμενο της φιλοσοφίας της γλώσσας και της θεωρίας της λογοτεχνίας. Οι δημοσιεύσεις του περιστρέφονται γύρω από την τρίτη "Κριτική" του Καντ, τη φαινομενολογία (Χούσερλ), τη φιλοσοφική ερμηνευτική (Χάιντεγκερ και Γκάνταμερ), την κριτική θεωρία (Αντόρνο και Χάμπερμας) και την ιστορία των αισθητικών ιδεών (Καντ, Γερμανικός Ιδεαλισμός, Ρομαντισμός).

Παύλος Καλλιγάς (Υπεύθυνος Σειράς)

Ο Παύλος Καλλιγάς αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή στο Ε.Μ. Πολυτεχνείο. Είναι επίκουρος καθηγητής αρχαία φιλοσοφίας στον Τομέα Φιλοσοφίας και Θεωρίας της Επιστήμης και της Τεχνολογίας, του Τμήματος Μεθοδολογίας, Ιστορίας και Θεωρίας των Επιστημών (Μ.Ι.Θ.Ε.) του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Στέλιος Βιρβιδάκης (Υπεύθυνος Σειράς)

Ο Στέλιος Βιρβιδάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1955. Είναι απόφοιτος του Κολεγίου Αθηνών. Σπούδασε φιλολογία και φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (Πτυχίο τμήματος φιλοσοφίας, παιδαγωγικής και ψυχολογίας) και φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Paris I / Sorbonne - Pantheon Maitrise (DEA) και Princeton (Ph.D). Αναγορεύθηκε διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Princeton το 1984, με θέμα διατριβής "Transcendenta Arguments, Transcendental Idealism and Scepticism". Έχει διδάξει φιλοσοφία στο Αμερικανικό Κολέγιο Ελλάδος (Deree), όπου διετέλεσε και διευθυντής του Τομέα Ανθρωπιστικών Σπουδών, στο Πολυτεχνείο Κρήτης, στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, και ως επισκέπτης Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Rennes I. Από το 2005 είναι καθηγητής φιλοσοφίας του τμήματος μεθοδολογίας, ιστορίας και θεωρίας της επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει δημοσιεύσει πολλά άρθρα σε ελληνικά και διεθνή επιστημονικά περιοδικά, σε συλλογικούς τόμους, πρακτικά συνεδρίων και φιλοσοφικά λεξικά, στο χώρο της γνωσιολογίας, της ηθικής και της ιστορίας της φιλοσοφίας, καθώς και τη μονογραφία "La robustesse du bien", Nimes: Jaqueline Chambon, 1996. Είναι μέλος διαφόρων ελληνικών και διεθνών φιλοσοφικών εταιρειών όπως της Διεθνούς Ομοσπονδίας Φιλοφικών Εταιρειών (FISP) και της συντακτικής επιτροπής των περιοδικών "Δευκαλίων", "Ισοπολιτεία", "Επιστήμη και Κοινωνία" και "Cogito".

Διονύσιος Α. Αναπολιτάνος (Επιμέλεια)

Ο Διονύσιος Αναπολιτάνος είναι Καθηγητής στο γνωστικό αντικείμενο Μεθοδολογία και Φιλοσοφία των Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών - Λογική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έχει βραβευθεί με το Johnsonian Prize in Philosophy για την καλύτερη μονογραφία ή διατριβή στη φιλοσοφία στις Η.Π.Α. για το έτος 1986,. Έχει δημοσιεύσει μεγάλο αριθμό επιστημονικών μελετών σε περιοδικά διεθνούς κύρους και συλλογικούς τόμους.

Gottfried Wilhelm Leibniz (Συγγραφέας)

Gottfried Wilhelm Leibniz (1646-1716). Γεννήθηκε στη Λειψία και πέθανε στο Αννόβερο, ήταν ένα από τα σημαντικότερα οικουμενικά πνεύματα του παγκόσμιου πολιτισμού. Σπούδασε νομικά και αρχικά, απορρίπτοντας μια ακαδημαϊκή καριέρα, εργάστηκε στην υπηρεσία του πρίγκιπα στο Μάιντς (Μαγεντία) και από το 1776 ως βιβλιοθηκάριος στην Αυλή του δούκα του Αννοβέρου. Στη διάρκεια παραμονής του στο Παρίσι και στο Λονδίνο στα έτη 1672-1676 ως διπλωματικός εκπρόσωπος, μελέτησε τα Μαθηματικά και τις φυσικές επιστήμες της εποχής του. Ο Λάιμπνιτς διατύπωσε φιλοσοφικές θεωρίες με στόχο να συμφιλιώσει τη θρησκεία με τη φιλοσοφία και τις φυσικές επιστήμες και γενικότερα να διευθετήσει φιλοσοφικές αντιφάσεις. Π.χ. ένα αίτιο δεν μπορεί να έχει την ίδια φύση με τη δράση που προκαλεί, οπότε ο θεός βρίσκεται έξω από την αιτιοκρατική εξάρτηση αίτιο-δράση και όχι ως πρώτο αίτιο αυτής της αλυσίδας. Διατύπωσε σημαντικά στοιχεία της Θεωρίας της Αιτιολογίας, εγκαινιάζοντας την ιστορία της Μαθηματικής Λογικής που διατυπώθηκε αργότερα σε αυστηρή μορφή από τον Ράσελ. Τα άπαντα του Λάιμπνιτς περιλαμβάνουν, αφενός περί τις 15.000 επιστολές, τις οποίες αντάλλαξε ο μεγάλος φιλόσοφος και ερευνητής με εξέχουσες προσωπικότητες της εποχής του και αφετέρου ένα μεγάλο αριθμό από βιβλία και επιστημονικές δημοσιεύσεις. Σ΄ όλη του την πορεία αγωνιζόταν για την επανένωση τής προτεσταντικής και της καθολικής εκκλησίας και για τη διάδοση τών θετικών επιστημών με την ίδρυση κατάλληλων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Το 1684 δημοσίευσε τις "Αρχές του διαφορικού λογισμού", ερχόμενος έτσι σε σύγκρουση με τον Νεύτωνα, ο οποίος διεκδικούσε την πατρότητα αυτών των ιδεών. Το 1693 ακολούθησε η εισαγωγή από τον Λάιμπνιτς της έννοιας της ορίζουσας στα Μαθηματικά και η ανάπτυξη τού δυαδικού συστήματος με τα ψηφία 0 και 1. Εκτός από φιλόσοφος και μαθηματικός, ο Λάιμπνιτς ήταν επίσης φυσιοδίφης και τεχνικός. Το 1673 κατασκεύασε μία αριθμομηχανή, η οποία βρίσκεται σήμερα σε τεχνικό μουσείο της Γερμανίας.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Στέφανος Λαζαρίδης (Μεταφραστής)