Εξαντλημένο στον εκδοτικό οίκο
ISBN:
9789606614118
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
"Έχουμε την υποχρέωση να εξετάσουμε την κατάστασή μας και ν` αναγνωρίσουμε ότι αποτελούμε αναπόσπαστο τμήμα τού Ελληνικού Πολιτισμικού Κύκλου και γι` αυτό ακριβώς, σ` αυτές τις συνθήκες, το πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι να μελετήσουμε πολύ και καλώς την Ελληνική Γλώσσα." (Φ. Κ. Κρούτβιγκ Σαγρέδο)
Ο Αθανάσιος Τσακνάκης γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη στα 1971. Είναι πτυχιούχος της Θεολογικής Σχολής, με ειδίκευση στην Απόκρυφη Χριστιανική Γραμματεία και του τμήματος Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Έχει σπουδάσει Παλαιογραφολογία, Πληροφορική και ξένες γλώσσες (Ιταλική, Αγγλική, Γαλλική, Βασκική, Καταλανική, Ισπανική και Πορτογαλική) στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (Αγγλία, Ιταλία, Βασκωνία, Ισπανία).
Διετέλεσε Πρόεδρος του Οργανισμού Διεθνοποίησης της Ελληνικής Γλώσσας (Θεσσαλονίκη) και στα 25 χρόνια του τιμήθηκε με το αξίωμα του Τακτικού Μέλους της Ελληνικής Ακαδημίας της Βασκωνίας (Βιλβάο, Χώρα των Βάσκων) από τον ίδιο τον ιδρυτή της, Φεδερίκο Κάρλος Κρούτβιγκ Σαγρέδο. Είναι διαιτητής πετοσφαίρισης και μέλος της Συντακτικής Επιτροπής του περιοδικού "Ενδοχώρα".
Η μέχρι σήμερα δημοσιευμένη επιστημονική αρθρογραφία του περιλαμβάνει κείμενα θεολογικού, ιστορικού και γλωσσολογικού περιεχομένου.
Μεταξύ των δημιουργικότερων πνευματικών προσωπικοτήτων της Βασκωνίας του 20ού αιώνα συγκαταλέγεται ο ελληνοκεντρικός φιλόσοφος, συγγραφέας και γλωσσολόγος, Φεδερίκο Κάρλος Κρούτβιγκ Σαγρέδο, ιδρυτής και πρώτος Πρόεδρος της "Ελληνικής Ακαδημίας της Βασκωνίας". Η δυναμική παρουσία του στον χώρο της πολιτικής και της επιστήμης ξεκίνησε πολύ νωρίς και στην συνέχεια υπήρξε ιδιαιτέρως καρποφόρα. Οι πρωτοποριακές ιδέες του επηρέασαν πολλούς Βάσκους διανοητές των τελευταίων δεκαετιών και έγιναν αντικείμενο έντονων συζητήσεων, αναλύσεων, διαφωνιών και συγκρούσεων. Η επαναστατική κοσμοθεωρία του, προϊόν της πολύχρονης ενασχόλησής του με την Αρχαία Ελληνική Παιδεία, έδωσε νέα πνοή στις κοινωνικές και πολιτισμικές ανακατατάξεις της Πατρίδας του. Οι βαθυστόχαστες μελέτες του απετέλεσαν σημείο αναφοράς για μια πληθώρα Βάσκων και ξένων ερευνητών και επιστημόνων, ενώ η στιβαρή παρουσία του στον συγγραφικό χώρο χάρισε -και εξακολουθεί, μέχρι σήμερα, να χαρίζει- στο ανθρώπινο πνεύμα την αφορμή για νέους προβληματισμούς και αναζητήσεις.
Ο Φεδερίκο γεννήθηκε στο Γκέτσο, στην περιοχή Αρεέτα, στις 15 Μαΐου 1921, από πατέρα Γερμανό και μητέρα Βάσκα. Σπούδασε στην Γαλλική και στην Γερμανική Σχολή -μελετώντας καθημερινά, επί πολλές ώρες- και ως έφηβος μιλούσε, ήδη, την βασκική, την ισπανική, την γαλλική και την γερμανική γλώσσα, έχοντας επανειλημμένα διακριθεί ως ένας από τους επιμελέστερους μαθητές των δύο ξενόγλωσσων Σχολών. Εκείνη την εποχή γνωρίστηκε με τον Βάσκο διανοητή Ρεσουρρεκθιόν Μαρία δε Άσκουε και συνδέθηκαν με ισχυρή φιλία. Στις 29 Οκτωβρίου 1942 ο Φεδερίκο ονομάστηκε μέλος της "Euskaltzaindia" -της "Βασιλικής Ακαδημίας της Βασκικής Γλώσσας"- έχοντας στο ενεργητικό του ένα αξιόλογο μεταφραστικό έργο από την γερμανική στην βασκική γλώσσα, καθώς και πολλές ενδιαφέρουσες γλωσσολογικές μελέτες. Από τις τελευταίες δεν σώθηκε, δυστυχώς, καμμία γιατί, λίγες μέρες πριν από την πρώτη εξορία του, τις κατέστρεψε για να μην χρησιμοποιηθούν από το καθεστώς εκείνης τής εποχής ως ενοχοποιητικά στοιχεία για την οικογένειά του.
Η παρουσία του στις συνεδριάσεις της Ακαδημίας ήταν επιβλητική και οι εμπεριστατωμένες εισηγήσεις του -σχετικές με την ιστορία, τον πλούτο, την χρήση και την ανάγκη εκμάθησης και αναβάθμισης της βασκικής γλώσσας- έγιναν αφορμή για σημαντικές έρευνες και ιστορικές αποφάσεις στον χώρο των βασκικών γραμμάτων. Μετά από δική του πρόταση, ορίστηκε η βασκική, αντί για την ως τότε χρησιμοποιούμενη ισπανική, ως "γλώσσα εργασιών" της Ακαδημίας. Αξεπέραστα για την επιστημονική πληρότητα και τις πρωτοποριακές τοποθετήσεις τους παραμένουν τα άρθρα του στα περιοδικά "Gernika", "Egan" και "Euzko Gogoa", όπου ασχολήθηκε με την αναδιοργάνωση τής λειτουργίας της Ακαδημίας, με την λεπτομερή έκθεση των κανόνων της βασκικής ορθογραφίας και με την καθιέρωση μιάς "κοινής βασκικής γλώσσας" στην θέση των κατά τόπους ομιλουμένων διαλέκτων.
Όντας Πρόεδρος του τμήματος Ανατολικών Σπουδών του Ιδρύματος "Χούλιο δε Ουρκίχο", ανέλαβε την σύνταξη της αραβικής, της περσικής και της ινδοστανικής γραμματικής. Τα πολύτιμα αυτά έργα του είχαν την κακή τύχη των πρώτων γλωσσολογικών μελετών του, για τους ίδιους πάντοτε πολιτικούς λόγους.
Στα 1951, χρονιά θανάτου του Ρεσουρρεκθιόν Μαρία δε Άσκουε, ο Φεδερίκο προκάλεσε θετικότατες εντυπώσεις στον χώρο των Καλών Τεχνών τής Πατρίδας του, με την εισήγησή του -"Ο Συμβολισμός στην Πλαστική"- προς τον "Σύνδεσμο Καλλιτεχνών της Βισκάιας". Από αυτή την μελέτη διέσωσε ο ίδιος ένα μεγάλο μέρος στο έργο του "Mikelditarrak".
Έναν χρόνο αργότερα, ο Βάσκος ιερέας Βιλλιασάντε Κορταμπιτάρτε παρουσίασε στην ολομέλεια της "Euskaltzaindia" την εμπεριστατωμένη "εισήγηση εισδοχής" του στο ίδρυμα, με θέμα "Η λόγια βασκική γλώσσα ως δημιούργημα της κλασσικής λαβορτανής". Ο ίδιος ο Φεδερίκο ανέγνωσε, στην συνέχεια, τον πολύκροτο "λόγο αποδοχής τού υποψηφίου μέλους" από την Ακαδημία, κατά την τελετή που πραγματοποιήθηκε στην Βισκάια. Στην πανηγυρική εκείνη συνεδρίαση σχολιάστηκαν οι από χρόνια παραμελημένες υποχρεώσεις της Καθολικής Εκκλησίας απέναντι στην εθνική γλώσσα των Βάσκων και ακούστηκαν αυστηρότατες κριτικές για έναν θεσμό που
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
