Δύο απόγονοι του Έλληνα πρίγκιπα Παρθόλωνα, του αρχηγού της πρώτης ξένης αποικίας στην Ιρλανδία (υπαρκτό ιστορικό πρόσωπο!), επιβίωσαν από την πανώλη που κατέστρεψε το γένος τους. Ήταν δρυίδες και κρατούσαν στα χέρια τους όλη την αρχαία γνώση των Σοφών. Για κάποιο λόγο, οι δρόμοι τους χώρισαν και ξεκίνησε σιωπηρός πόλεμος μεταξύ τους. Αν και όλοι ήταν Μύστες, καθεμιά από τις δυο πλευρές είχε διαφορετική εξήγηση για τα ίδια κείμενα, που ποτέ δε γράφτηκαν σε χαρτί. Χρησιμοποίησαν όλοι το ρουνικό αλφάβητο και χάραξαν τις διδαχές τους πάνω σε ξύλο ή πέτρα, ώστε η γνώση να μεταλαμπαδεύεται αυτούσια σε άλλους Μύστες χωρίς τον κίνδυνο να πέσει σε λάθος χέρια. Η τελευταία απόγονος της μιας πλευράς είναι η Σαρλότ Μέρι Πάρκερ ή Έλενα Κράλη και είναι προορισμένη να εκπληρώσει την Προφητεία. Ο πρωτότοκος αρσενικός από την άλλη πλευρά είναι ο Σεμπάστιαν Ντάνιελ Αλεξάντερ Κέιν. Το παιδί που θα γεννηθεί από την ένωσή τους θα συνδυάζει τη σοφία και τη δύναμη των δύο αρχαιότερων και σπουδαιότερων ομάδων δρυιδών που γνώρισε η Ιστορία.Επομένως έχουμε το Τάγμα του Μαύρου Λωτού και το Τάγμα του Ήλιου, δύο φατρίες που, κινούμενες από σκληρούς και αδυσώπητους αρχηγούς, αγωνίζονται για την τελειότητα του ανθρώπινου γένους, διαστρεβλώνοντας τελείως το θείο δώρο της γνώσης. Κεντρική ιδέα του μυθιστορήματος λοιπόν είναι ο Σεμπάστιαν, κατά διαταγή της μητέρας του, ηγέτιδας του Μαύρου Λωτού, να βρει τη Σαρλότ και να την κάνει να τον ερωτευτεί, ώστε να παράσχουν τον Τέλειο, τον Υπεράνθρωπο. Έλα όμως που τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά: η μητέρα της Σάρλοτ δεν είναι η βιολογική της, γιατί η βιολογική της, θέλοντας να προστατεύσει το παιδί της, άλλαξε τη θέση των μωρών στο μαιευτήριο. Επιπλέον, υπάρχει μια παράξενη, σκοτεινή δύναμη, ένας υπέρτατος κακός που κυνηγάει τον Σεμπάστιαν και τη Σάρλοτ για τους δικούς του σκοπούς. Πού κρύβεται λοιπόν η Σάρλοτ; Τι πραγματικά θα συμβεί ανάμεσα σε αυτό το ζευγάρι;
Η ανωτέρω περίληψη είναι ο κεντρικός πυρήνας του νέου μυθιστορήματος της κυρίας Ευσταθίου, ένα ογκώδες μυθιστόρημα 690 σελίδων γεμάτο από περιπέτειες, ανατροπές, έρωτες, αποκαλύψεις, κυνηγητό, αρχαία μυστήρια και άλλα. Ακριβώς λόγω του πρωτότυπου κεντρικού θέματος θα σταθώ λίγο παραπάνω σε αυτό το μυθιστόρημα, που χοντρικά είναι γεμάτο από εκτενείς περιγραφές σκηνών, περιττούς διαλόγους και χιλιάδες εσωτερικά συναισθήματα που καθυστερούν αρκετά τη δράση. Παρ’ όλ’ αυτά, δεν μπορώ να παραβλέψω το πλούσιο λεξιλόγιο του μυθιστορήματος και την ευρηματική πλοκή, που μόνο σε μυθιστορήματα κατασκοπείας και αγωνίας επιπέδου Robert Ludlum και Frederick Forsyth έχω εντοπίσει. Ειλικρινά, αν δεν υπήρχε αυτή η διαρκής ανάγκη της σημερινής ελληνικής λογοτεχνίας να προσελκύσει τόσο απαιτητικά το αναγνωστικό κοινό ρίχνοντας το βάρος σε ερωτικές σκηνές, πλούσια συναισθήματα, άφθονες στιγμές που δε βοηθούν ουσιαστικά την εξέλιξη της πλοκής, χαρακτηριστικά γνωρίσματα και του παρόντος βιβλίου που αγωνίζεται να ενταχθεί σε αυτήν τη «μόδα», κάλλιστα θα πρότεινα να μεταφραστεί στο εξωτερικό για τους φανατικούς των βιβλίων κατασκοπείας και περιπέτειας. Η κυρία Ευσταθίου είμαι σίγουρος ότι μπορεί να ξεκαθαρίσει τα κείμενά της από τέτοιες περιττές λεπτομέρειες χωρίς ταυτόχρονα να απογοητεύσει κανέναν αναγνώστη!
Ομολογώ ότι παγιδεύτηκα στο κείμενο αυτό. Η εξέλιξη της πλοκής είναι γεμάτη από σκηνές καταιγιστικής δράσης, ανατροπές και ερωτικά σκιρτήματα, αρκετά περιστατικά προβλεπόμενα ως προς το πού θα καταλήξουν, όμως δεν μπορούσα να σταματήσω να διαβάζω. Πιστεύω ότι σε αυτό οφείλεται το άφθονο και όχι τετριμμένο λεξιλόγιο που χρησιμοποιεί η συγγραφέας, το οποίο θα έλεγα ότι κάπου αγγίζει τα όρια του βερμπαλισμού (το λεξιλόγιο εις βάρος των σκηνών, ναι, πάλι), γιατί οι διάλογοι είναι στακάτοι στην καθημερινότητά μας, δε διανθίζονται με επιθετικούς προσδιορισμούς και καλολογικά στοιχεία. Επομένως, προτιμώ μια γυναίκα να διαβάσει αυτό το βιβλίο κι ας είναι γεμάτο από τετριμμένες και γνωστές για την κατάληξη και την ολοκλήρωσή τους ερωτικές κυρίως σκηνές, γιατί οι περιγραφές και οι λέξεις που χρησιμοποιούνται είναι άφθονες, ποικίλλουν και διαφέρουν, οπότε αν μη τι άλλο η αναγνώστρια θα εμπλουτίσει το δικό της λεξιλόγιο. Σοβαρολογώ. Προτιμώ να διαβάσει κάποιος άλλο ένα ερωτικό μυθιστόρημα που όμως είναι πλούσιο σε λέξεις και εκφράσεις παρά ένα αντίστοιχο, αναμασημένο σε τρόπο έκφρασης και γραφής.
Ανακεφαλαιώνοντας, «Οι δεσμώτες των σκιών» είναι μια διαφορετικά τυλιγμένη ερωτική ιστορία και μια πρωτότυπη για τα ελληνικά δεδομένα περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας και αστυνομικής χροιάς. Είναι ένα ταξίδι σε τόπους διαφορετικούς και ασυνήθιστους για την ελληνική πραγματικότητα και τόσο πλούσιο σε λέξεις και εκφράσεις που ο αναγνώστης θα βγει κερδισμένος κατά πολλούς τρόπους. Ναι, υπάρχουν πολλά παρατεταμένης και περιττής διάρκειας περιστατικά, ναι, σε κάποια σημεία είναι υπερβολικό, εν συνόλω όμως είναι καλοδουλεμένο, διαφορετικό και ψαγμένο. Από τα καλύτερα δείγματα της συγγραφέως ως τώρα.
Πάνος Τουρλής